Bir gün Abdurrahman b. Avf(r.a.) o zamanlar on beş- yirmi bin nüfuslu olan Medine’ye yedi yüz develik kervanı ile gelir. Aişe(r.a.) annemiz kervanın Hz. Abdurrahman’a(r.a.) ait olduğunu öğrenince “Allah onun ticaretini bereketlendirsin. Haberi yok ama onun için Resûlullah’ın(s.a.v.) ‘Abdurrahman bin Avf’ı(r.a.) emekleyerek cennete girerken gördüm.’ dediğini duydum.” demiştir. Bunu duyan bir başka sahâbi haberi Abdurrahman b. Avf’a ulaştırınca Hz. Abdurrahman(r.a.) “Eğer yapabilseydim, cennete yürüyerek girerdim!” der ve o kervanı bütün ağırlıklarıyla Allah yolunda harcamak üzere sadaka olarak verir. (İbni Sad, Tabakât, 3: 93.) Daha sonra Aişe(r.a.) annemiz hadisteki emekleyerek kısmını şerh eder: “Sen cennete sevincinden emekleyerek gideceksin.” mânâsında söyledi Resûlullah(s.a.v.), der.
